Δευτέρα 16 Ιανουαρίου | Προβολές 20:00 & 22:00
Σκηνοθεσία: Ροντρίγκο Γκαρσία.
Mε τους Ναόμι Γουότς, Ανέτ Μπένινγκ, Σάμιουελ Λ. Τζάκσον, Κέρυ Ουάσιγκτον, Τζίμι Σμιτς.
Δραματική | Διάρκεια: 126′
Η ταινία αφορά 3 γυναίκες που με τον ένα ή τον άλλον τρόπο έχουν εμπλακεί με το θέμα της υιοθεσίας. Έχουμε την γυναίκα που έδωσε – όταν ήταν έφηβη ακόμη- τη κόρη της, τη γυναίκα που όντας υιοθετημένη προσπαθεί να μην δημιουργεί συναισθηματικούς δεσμούς, και τέλος το ζευγάρι που θέλει να υιοθετήσει. Τρεις γυναίκες, τρεις διαφορετικές ιστορίες, τρεις ολοκληρωμένοι χαρακτήρες.
Ένα πραγματικό αριστούργημα της 7ης τέχνης. Το θέμα ιδιαίτερα ευαίσθητο, που όμως προσεγγίζεται με σεβασμό, πάνω από όλα, και απλά. Τρεις ηρωίδες, η Ανετ Μπένινγκ, η Ναόμι Γουότς και η Κέρι Ουάσινγκτον, πάνε τους χαρακτήρες τους ένα βήμα πιο πάνω. Ολοκληρωμένοι και σωστά δομημένοι γίνονται αγαπητοί μέσα από τον κυνισμό. Παρακολουθούμε μεγάλο μέρος της ζωής και των τριών που τα δεδομένα αλλάζουν, αβίαστα και φυσικά δίνοντας την εντύπωση πως απλώς παρακολουθείς τις ζωές και αντιλαμβάνεσαι τους προβληματισμούς 3 φίλων σου. Έξυπνο και αστείο σε πολλά σημείο που αβίαστα σε συστήνει με τους χαρακτήρες και το θέμα.
Έχω να πω, πως η Μπένινγκ είναι απλά εξαιρετική! Έχοντας δει πρόσφατα το «The kids are alright» και τώρα το «Μέχρι να σε βρω», κατάλαβα τι σημαίνει ηθοποιός. Δύο αντίθετοι ρόλοι που τους προσέγγισε με το ίδιο πάθος. Η Μπένινγκ αναμφισβήτητα πρόκειται για μια ηθοποιό τεράστιου βεληνεκούς. Από την Γουοτς πάλι, έχοντας τεράστιες απαιτήσεις δεν περιμέναμε τίποτα λιγότερο του εξαιρετικού. Μια ήρεμη δύναμη που πρόκειται για μια από τις καλύτερες ηθοποιούς της γενιάς της. Χαρακτήρες καθημερινοί που αποφεύγοντας τις σεναριακές υπερβολές και αμερικάνικα κλισέ συνθέτουν μια από τις πιο δυνατές ταινίες της χρονιάς, που αν δεν προταθεί για τα Όσκαρ, θα στείλω η ίδια επιστολή παραπόνων!
Το θέμα δεν είναι καθαρά γυναικείο, ούτε θα συγκινήσει μόνο το γυναικείο κοινό. Παρακολουθείς απλά μια πραγματικότητα. Η συναισθηματική ένταση του θεατή κορυφώνεται, όπως ακριβώς και στους χαρακτήρες της ταινίας.
Ο σκηνοθέτης Ροντρίγκο Γκαρσία (Εννέα ζωές, The passengers) δήλωσε πως απλά ήθελε να κάνει μια ταινία που να εναλλάσσει συναισθήματα έχοντας μια ιστορία να πει για τους γονείς και τη σχέση τους με τα παιδιά τους/ Ο ίδιος δεν παρενέβη στο ψυχισμό των ηθοποιών του για τον απλό λόγο πως ο ίδιος δεν ξέρει από υποκριτικά «τρικ» αφού πέρα από κάποιες σχολικές παραστάσεις δεν έχει εκτελέσει χρέη ηθοποιού. Ωστόσο η επιλογή του καστ, ένα προς ένα, τον δικαίωσε. Ακόμη και οι β’ ρόλοι ήταν υποδειγματικοί, με τη δική τους ιστορία να διηγηθούν.
Μια υποδειγματική ταινία του αμερικάνικού ανεξάρτητου κινηματογράφου, που αν λάτρεψες το Βαβέλ, αυτό θα θες να το βάλεις αφίσα στο δωμάτιο!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου